Waarschijnlijk heeft geen van de wandellaars opgemerkt dat dit immense gebouw te koop staat. (Trouwens, kan zoiets kopen?) We zijn gefocust op de komende uitvoering en hebben er zin in. Vooruit met flinke pas!
Maar goed ook, want boven op het balkon staan twee blote goden met drietand en speer klaar om aan te vallen.
Onze fotograaf, Ad van Zelst, was ruim voor het begin van de mis in de kerk. De vaste bezoekers moesten nog komen. Maar uiteindelijk zaten er wel zo'n honderd mensen te luisteren naar de pastoor en het koor.
Het is een prachtige barokkerk, oorspronkelijk gebouwd door de Jezuïeten. Rechts en links boven bevindt zich het oksaal waar het koor de Deutsche Messe gezongen heeft. Wat onder gebeurt kun je alleen volgen als je over de leuning gaat hangen. Doen we niet.
Het inzingen en de ademoefeningen krijgen bij elke repetitie en zeker bij zo'n uitvoering alle aandacht. Het is een beetje corvee, want leuk is anders maar het is nuttig voor een betere klank. En daar gaat het om, nietwaar!
Nadat we weer een beetje bij stem zijn gebracht, nemen we nog een paar passages door, maar nodig is het eigenlijk niet want die mis van Schubert is voor het 70-jarige koor - om het in de taal van Schubert te zeggen - gefundenes Fressen.
Nog een etage hoger dan het oksaal staat het immens grote orgel. Onze organist is al vroeg naar Antwerpen vertrokken om de mogelijkheden uit te vogelen. Dat hebben wij en de kerkgangers geweten. 😉
Hier zit dan Koning Ruud van de Begeleiding achter zijn instrument. Op het moment van fotograferen had hij een paar registers opengetrokken, zoals je kunt zien. Maar hoe verder de mis vorderde hoe meer orgelklanken.
En hij speelt virtuoos. Het is wel duidelijk dat Ruud bijna even veel vingers heeft als toetsen op het orgel. En dan hebben we het nog niet over het voetenwerk!
De concentratie van Maarten kun je aflezen aan zijn serieuze blik, zijn armhouding en vooral aan de mysterieuze kleine gebaren van zijn vingers. Vooral de rechterhand spreekt boekdelen. Geen wonder dat het koor een mooie mis subtiel en gevoelig gaat zingen.
De kerk is uit. De gelovigen en de zangers staan tegenover het standbeeld van Hendrik Consciënce die vanuit zijn ruime nis elke zondag zwijgend het einde het einde van de mis afwacht.
Het koor en de fans begeven zich naar de Groenplaats waar hun een lekkere lunch wacht van soep en smos; dat is 25 cm stokbrood met tomaat, ham, ei en saus, met de hand te nuttigen. 'Smos' komt dan ook van 'morsen'.
Dit is dus het uitzicht van Hendrik Consciënce: de voorgevel van de Carolus Borromeuskerk waar de gelovigen en de zangers klaar staan om naar binnen te gaan (of zich na afloop te verspreiden).
Het is een mooie dag in september dus niemand heeft haast om ergens binnen te 'geraken'.