Archief van teksten
Staub, 14-9-25
Kascommissie, 10-2-25
Bevrijding, 27-10-25
Symbool, 16-12-24
Mozartconcert, 09-04-23
Kerk-tv, 09-04-23
IJzel 18-12-22
Afscheid van Hans als voorzitter,12-9-22.
Een nieuwe start, 6-6-22
Coronatijd, 7-3-20
Hilbermis, 17-2-20
Antwerpen, 4-11-19
Mozart in Enschot, 7-4-19
Maarten 25, 7-4-18
Kerstconcert, 17-12-17
Reis Europa, 12-6-16
60 jaar OGK, 4-10-15
Feestreis, 21-6-15
Theater met Kolly's, 15-3-15
Advent, 29-11-15
Te Deum Klaasen, 26-10-14
Inloop Boterkerkje, 22-9-14
MH-17, 10-8-14
Hör mein Bitten, 13-4-14
Oorwormen, 8-4-14
Mis Schubert, 6-10-13
Kerst in het Hof, 23-12-12
Brich dem Hungrigen, 3-6-12
Misje.
Op de keper beschouwd liggen de verhoudingen totaal scheef. Talloze uren voor repetities, organiseren, afspreken en reizen leiden tot een resultaat van hooguit twintig minuten, zuivere speeltijd. Veel langer duurt de Deutsche Messe zelfs niet als je het hele werk ‘sehr langsam’ zou zingen.
Het ‘hele werk’, zei ik. Maar aanvankelijk wilde de organisatie dat we het Salve Regina vóór de mis zouden zingen, dus als de gelovigen binnenkwamen. Dan zou onze Regina ten onder gaan in het geroezemoes van schuifelende voeten en hartelijke begroetingen. Never nooit niet, natuurlijk.
Na gewonnen protest hebben we vlak voor de uitvoering toch maar toegegeven aan het onverwachte verzoek om de dienst korter te maken door iets anders weg te laten. Nou ben ik in het algemeen wel voorstander van wat mijn moeder - weliswaar misprijzend – altijd noemde: ‘kort gebed, lange metworst’, maar in dit geval was ik net als mijn moeder óók tegen elke liturgische inkorting. Hoeveel zou het gescheeld hebben? Twee minuten? En wat kwam ervoor in de plaats: een iets langere preek misschien? Of een minipauze voor vrij en creatief hoesten?
En alsof het niet al kort genoeg was vergat Ruud in zijn onbedaarlijk en creatief enthousiasme ook nog een herhalinkje van twee regeltjes.
In retrospectief stel ik samenvattend vast dat we op deze mooie zondag in alle vroegte naar Antwerpen gereisd zijn om in een monumentale kerk een klein Schubertwerkje in microscopische omvang uit te voeren. Gelukkig verklaarden de meegereisde fans dat het een mooie uitvoering was en die onbevooroordeelde, onafhankelijke en deskundige kwalificatie hangen we graag in onze virtuele prijzenkast.
Bij aankomst op onze culinaire eindbestemming zag ik meteen al de zwarte kasten van waaruit grijze vetwolken hun eindbestemming naar het heelal zochten. In het halfdonker liepen in het zwart geklede mannetjes rond, die het midden hielden tussen brandweerman, stoker en schoonsteenveger. Eventjes vreesde ik dat ook wij zouden gaan barbecueën onder de muzikale begeleiding van Corrie-met-dat-heel-aparte-gevoel-van-binnen, die ik bij het uitstappen al had gehoord.
Maar nee, na het prachtige Antwerpse weer en een mooie uitvoering was dit de derde meevaller van de dag: we kregen een heerlijk dineetje met een kostelijk toetje. De bediening was eveneens voortreffelijk, de embiance gezellig. Maar de maaltijd werd zo overdreven luid door een basso continuo begeleid dat ik nog liever de hele avond naar Corrie had geluisterd.
Zij woont immers ook in Berkel-Enschot.
Albert, 13-14 september 2025.
