Verslagen en vrij proza

Zicht op de basiliek
Zicht op de basiliek
Coulissenlandschap bij Oirschot
Coulissenlandschap bij Oirschot

Bevrijdingsconcert, 27 oktober 2024. St. Petrus-basiliek.

Bevrijding

Ze vonden het een mooi concert. En ze komen allemaal nog eens terug, hebben ze gezegd. Alle 250. Ze wisten alleen nog niet precies wanneer en waar, als het maar niet regende. Een beetje vage belofte eigenlijk, maar beloofd is beloofd. We houden ze eraan.

Op zo'n schitterende herfstzondag een gratis concert en dan ook nog door het Oirschots Gemengd Koor: drie redenen voor de fans en muzikaal Oirschot en omstreken om eens te komen luisteren. Een uurtje concert op deze tachtigste verjaardag van de bevrijding van Oirschot is nog te overzien.

Met zeven gastzangers versterkt en niet te vergeten met de sopraan en de bariton als solisten, begeleid door ‘ons’ strijkkwartet, twee trompettisten, de organist en de harpiste brachten we ons Bevrijdingsconcert ten gehore.

Het Requiem van Fauré en het Te Deum van Tony Klaasen vormden de hoofdmoot. Fauré konden we na zoveel repetities wel dromen. (Dat deed ik inderdaad wel eens. Die drie regels die niet uit je kop willen en je uit de slaap houden. Iedereen kent het.) En toch, ondanks al dat menselijk zwoegen en lijden bleek een weekje vóór de uitvoering dat het toch nog niet helemaal lekker liep. We moesten, na de piano van de repetities, misschien wennen aan de begeleiding door het strijkkwartet. Of omgekeerd. Of allebei. Het was lang zoeken om het lek boven te krijgen. De generale kreeg voor het koor het karakter van een oefening in zelfvertrouwen-ondanks-alles en voor Maarten een staande marathon in armzwaaien en concentreren.

De uitvoering verliep - dan ook, zou ik haast zeggen - zoals altijd: bijna vlekkeloos. Bij het Requiem hoorde ik ergens iets misgaan, maar het fragment was te kort om te onthouden. De Cantique - langzaamaan de topfavoriet van ons repertoire - en vooral ook het Te Deum klonken zoals we graag wilden. En wij niet alleen: de uitvoering gaf de bedoeling van de componist precies weer, aldus de ontroerde familie Klaasen. Van de familie Fauré was niemand beschikbaar voor commentaar.

Als intermezzo liet Sabien met de uitvoering van een deel uit de tweede Franse suite van Bach horen hoe getalenteerd ze is als harpiste. Een prachtige solo op een schitterend instrument voor haar plaatsgenoten in het Oirschotse en anderen.

In dit verslagje mag de toespraak van de burgemeester, Mevrouw Keijzers, over oorlog en vrede toen en nu niet onvermeld blijven. Zij wist de toehoorders door de vlotte en verstaanbare spreektrant, de rake woordkeus en vooral door de waarschuwing aan het eind van haar betoog diep te raken.

Het mocht dan gratis zijn, dit concert, helemaal voor niks was het niet. Iets moest het publiek terugdoen: meezingen met We’ll meet again en zo ongemerkt en ongewild beloven terug te komen.

Dat doen ze vast.

Albert, 3 november 2024.